شاعر و فرشته

شاعر و فرشته ای با هم دوست شدند .
فرشته پری به شاعر داد و شاعر ، شعری به فرشته .
شاعر پر فرشته را لای دفتر شعرش گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت .
فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه ی عشق گرفت .
خدا گفت دیگر تمام شد .
دیگر زندگی برای هردویتان مشکل شد .
زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود زمین برایش کوچک است و فرشته ای که مزه ی عشق را بچشد آسمان برایش کوچک ...