این هم یک توصیه عجیب و غریب دیگر از محققان علوم ارتباطات و روان‌شناسی؛
آنها می‌گویند زن و شوهرها اگر می‌خواهند سالم بمانند و مدت بیشتری عمر کنند، بهتر است به جای این که دلخوری‌ها و غم و غصه‌های‌شان را توی دل‌شان بریزند، آن را بیان کنند، حتی اگر این بیان، موجب جنگ و دعوا و درگیری بین زن و شوهر بشود.
این نتیجه مطالعه‌ای است که محققان دانشگاه میشیگان انجام داده‌اند و قرار است در شماره ژانویه نشریه علمی «ارتباطات خانوادگی» منتشر شود.
اساس ایده این مطالعه از آنجا شکل گرفت که تحقیقات قبلی نشان داده بود بیان احساسات، به ویژه بیان احساسات منفی، نه تنها در سلامت روح و روان انسان‌ها تأثیر خوبی دارد، بلکه کاهش استرس می‌تواند به پیشگیری از برخی بیماری‌های جسمی، مانند بیماری‌های قلبی نیز، کمک کند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، در این مطالعه تعداد محدودی از زن و شوهرهای سفیدپوست، از طبقه متوسط که در میشیگان زندگی می‌کردند، انتخاب شدند و پرسشنامه‌ای در مورد روابط بین آنها به آنها داده شد.
اگر به دنبال روشی برای تقویت حافظه هستید، خواب نیمروزی را به شما پیشنهاد می کنیم. براساس تحقیقات انجام شده توسط محققان ، خواب نیمروزی 90 دقیقه ای به شما کمک می کند از ناپدید شدن اطلاعاتی که در حافظه بلندمدت شما ثبت شده است ، جلوگیری کنید.
اگرچه هنوز مکانیسم دقیق فرآیندهای موثر در تقویت حافظه انسان هنگام خواب مشخص نشده است ، اما نتایج به دست آمده از این مطالعات نشان می دهد افرادی که در طول شبانه روز ساعتی را به خواب نیمروزی اختصاص می دهند از حافظه بهتری برخوردارند. با توجه به این که حافظه بلندمدت وظیفه حفظ اطلاعات موردنیاز انسان را برای مدت های طولانی پس از زمان وقوع حوادث یا یادگیری یک مهارت به عهده دارد، بنابراین ایجاد شرایطی مشابه زمان خواب انسان به طور مصنوعی می تواند تاثیر مطلوبی در تقویت حافظه داشته باشد.
شناسایی افرادی که در معرض ابتلا به بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی یا اختلالات دوقطبی هستند، در مراحل اولیه بیماری امکان پذیر خواهد بود. براساس مطالعات انجام شده به وسیله محققان دانشگاه کالیفرنیا، در کودکانی که احتمال ابتلا به این اختلالات در آنها نسبت به دیگران بیشتر بوده است ، پیش از تشخیص بیماری پنج نشانه و عامل اولیه شناسایی می شود که در صورت مشاهده تنها 3 مورد از آنها در این گروه از کودکان می توان گفت احتمال ابتلا به اختلالات روانی در یک فاصله زمانی 2 سال و نیمه حدود 80 درصد خواهد بود. اگرچه تنها وجود علائم و نشانه های اولیه برای تشخیص بیماری کافی نیست ، اما این روش می تواند بهترین راه برای شناسایی کودکانی باشد که در معرض خطر بیشتری قرار دارند.